Polski wynalazek – równie genialny, co niechciany?
Potrzebny ludziom, jak woda na pustyni
Co to za cudo? Jakaś nowinka techniczna?
Ten wynalazek nie jest ciekawostką techniczną. Pokazać taką ciekawostkę jest wprawdzie dużo łatwiej, ale nie ma jeszcze wynalazku technicznego do zamiany szarego – na złoto. A ten wynalazek, o którym tutaj mowa – nie jest techniczny, ale dokładnie to robi…
Jak to działa?
Działa tak: wkładasz do niego instytucję /jakiś jej fragment – tyle, ile chcesz/, a otrzymujesz brudy, wszystkie jakie tylko w niej są.
Nie ma znaczenia jaka to instytucja, czy to zespół produkcyjny, administracja, urząd. Nie ma też znaczenia – jak głęboko i jak starannie -ukrywane są te brudy: partyjniactwo, kolesiostwo, prywata, niesprawiedliwość, niegospodarność itd. One wychodzą czarno na białym. Każda z odpowiednią karteczką. Ta zawiera nazwę problemu, sposób działania, konsekwencje obecności konkretnego brudu- w zespole, oraz podpowiedź, jak się czegoś takiego skutecznie pozbyć. A dokładniej: jak zablokować, żeby nie funkcjonowało w zespole.
I dlatego potrzebny jest ludziom, jak woda na pustyni…
Ten wynalazek mówi o tym, co wie chyba każdy…
– To ludzie wcześniej nie wiedzieli o tym, jak tam u nich jest?
Szkopuł w tym, że choć ludzie wiedzą o tym, jak jest – niewiele z tego wynika, jeśli nie potrafią właściwie tego nazwać i nie mają – na domiar złego – pomysłu na zablokowanie niechcianego. A MentAchilles – bo tak się nazywa ten wynalazek, gdyż odkrywa piętę Achillesową zespołów pracowniczych – wyręcza ich w tym.
Urządzenie jest tak skonstruowane, że nie koncentruje się na konkretnych ludziach, ale na zjawiskach. MentAchillesa interesują głównie te zjawiska, procesy, stany rzeczy, które są powodem ludzkiej frustracji, niezadowolenia, atomizacji zespołu, złej atmosfery w miejscu pracy. Słowem, wszystko, co blokuje normalność, co ją wyklucza z codzienności.
To dlaczego o tym wynalazku jest tak cicho?
– Skoro to taka rewelacja, to dlaczego o tym nie słychać?
Wynalazek ma wroga. Wprawdzie jednego tylko, ale…. wystarczy .
Co to za wróg i skąd się wziął?
Wynalazek identyfikuje wprawdzie zjawiska, problemy, a nie ludzi. Niemniej – w konkretnych sytuacjach – to konkretni ludzie czują się napiętnowani, winni, odpowiedzialni. Słowem: czują się zagrożeni. Czyli ci, którzy ludźmi zarządzają. A im wyżej, tym większy strach.
Ilekroć MentAchillesa stosowany był w Polsce, tylekroć był on blokowany przez kierownictwo różnego szczebla. Działo się tak albo od razu, zanim jeszcze pojawiły się ostateczne wyniki /tak było w jednej z największych spółek energetycznych/, albo gotowe już wyniki chowane były do szuflady przez szefa, który czuł się nimi- najbardziej zagrożony /jedna z największych firm produkujących pojazdy szynowe/.
Ten rodzaj wrogości wyjaśnia brak MentAchillesa wśród produktów, na które zgłaszają zapotrzebowanie gremia kierownicze, zarządcze, dyrektorskie.
Niemniej nadal otwarte pozostaje inne pytanie.
-Gdzie obecnie – w Polsce – MentAchilles byłby najbardziej przydatny?
W bardzo wielu miejscach, ale w sposób naturalny – najłatwiej odnalazłby się w spółkach skarbu państwa, gdzie zmieniło się kierownictwo i zachodzi realna obawa, że zmieni się ostatecznie tylko to. Te miejsca – wręcz proszą się o zastosowanie u nich wynalazku. Potrzebna jest jednak zgoda kierownictwa.
Z uwarunkowań tkwiących w samym wynalazku – należałoby wskazać warunek dysponowania kadrą przygotowaną do jego obsługi.
Stosowanie tego wynalazku nie jest grą w palanta
MentAchilles nie jest wynalazkiem technicznym.
„Urządzeniem”, do którego wkładamy instytucję, jest zespół specjalnie przygotowanych ekspertów, którzy prowadzą warsztaty z ludźmi zatrudnionymi w instytucji, firmie, organizacji. Można takich ekspertów przygotować, jeśli będą oni mieli perspektywę pracy, zastosowania ich umiejętności – z korzyścią dla ludzi.
MentAchilles ma rekomendacje firm znanych i rozpoznawalnych na naszym rynku. Stosowany był i sprawdzany, i doskonalony w latach 2004 – 2024, w różnych formach. Z tych doświadczeń można wnioskować, że proces przygotowania kadry obsługującej to narzędzie jest kwestią kilkutygodniowych szkoleń, zakończonych praktycznymi sprawdzianami.
MentAchilles najbardziej podobał się zespołom, które uczestniczyły w warsztatach. Przypadł do gustu ludziom, którzy przyszli na spotkanie z nim, w fufajkach, kaskach i siedzieli przy stołach noszących ślady po smarach, a nie po długopisach. Tak samo spodobał się administracji – na drugim końcu Polski – na warsztatach prowadzonych w mniej spartańskich warunkach.
Spodobał się też potencjalnym ekspertom. Z ekspertami taki jest jednak problem, że oni będą uczyli się go, jeśli będą na MentAchillesa zamówienia.
Czyli tak czy owak lejce do MentAchillesa – pozostają w rękach szefów, kierownictwa, zarządów, dyrektorów. A oni widzą w nim zagrożenie. I żadnego, bezpośredniego interesu. Interes widzą ludzie przez nich zatrudniani, o ile mają szanse poznania tego wynalazku.
Jest jeszcze jeden problem, otóż MentAchilles – na jednej z tych karteczek opisujących zjawiska niechciane – wskazuje partyjniactwo, czyli myślenia w firmie kategoriami interesów partii, a nie firmy. A jeśli tak, to rodzi się pytanie: Która partia zdecyduje się na stosowanie narzędzia wykluczającego jej interesy – obojętnie jak hasłowo je nazwiemy.
Papierek lakmusowy na intencje władzy?
Jeśli tak, to pozostaje nadal aktualne inne jeszcze pytanie:
– Jaka jest -wobec takiego stanu rzeczy – najbardziej realna forma obecności MentAchillesa – w naszych realiach?
Rola papierka lakmusowego zanurzanego w kierownictwach partyjnych, rządowych, w dyrekcjach firm, instytucji. Dotychczas zabarwiał go kolor odrzucenia. Nie ma tylko pewności – co o tym kolorze zdecydowało: lenistwo czytających ofertę czy zrozumienie i świadome jej odrzucenie.
Dla rządzonych i zarządzanych- oba te powody są równie źle rokujące zarówno dla pracowniczej i życiowej normalności.
