3iM odróżnia siedem płaszczyzn identyfikacji problemu:
- językową – obejmującą kwestię nazewnictwa analizowanego stanu rzeczy
- informacyjną – relacjonująca stan wiedzy w poznawanym przedmiocie
- merytoryczną – dotyczącą kontekstu danego stanu rzeczy wyjaśniającego „mechanizm działania” zjawiska, którego dotyczy działanie
- aksjologiczną – analizującą wartości respektowane w organizacji, w kontekście których dany stan rzeczy oceniany jest negatywnie
- kwantytatywną – określająca kategorie miar, którymi dane stany rzeczy mogą być w zobiektywizowany sposób opisywane, szczególnie w kontekście zmian, którym służyć ma ostatecznie proces kategoryzacji problemu
- prakseologiczną – obejmujące zagadnienia możliwości i zakresu zmian danego stanu rzeczy oraz ich konsekwencji
metodyczną –relacjonującą metody działania dostępne na przewidywanych etapach poznawania problemu oraz wdrażania rekomendowanych
